Kobiety i mężczyźni są z Ziemi. Czy oznacza to, że obie płcie nie różnią się od siebie niczym? Nie. Udowodniono różnice pomiędzy płciami, przede wszystkim wynikających z innej gospodarki hormonalnej i ewolucji. Są jednak tacy, którzy uważają, że można ich nazwać przybyszami z dwóch odległych planet. Nic bardziej mylnego. Jesteśmy ludźmi, którzy często mają podobne potrzeby, lęki i pragnienia. Mamy jednak tendencję do polaryzowania różnic, co może być bardzo krzywdzące i zabójcze dla naszego związku.

Mit skrajnych różnic pomiędzy płciami, był pielęgnowany przez wieki przez patriarchalne społeczeństwa. W XIX wieku naukowcy tacy jak Darwin czy Paul Broca wprost przedstawili teorie głoszące wyższość intelektualną mężczyzn nad kobietami. Darwin podkreślał również różnice osobowościowe – przedstawiał mężczyzn jako agresywnych i energicznych i kobiety jako delikatne i prostoduszne. 

Co więc wiemy o różnicach między kobietami a mężczyznami?

1. U kobiet obserwuje się przeciętnie wyższy poziom umiejętności językowych – dziewczynki, przeciętnie szybciej niż chłopcy zaczynają mówić, łatwiej uczą się języków, lepiej radzą sobie z argumentacją ustną i wypowiedziami pisemnymi. Rzadziej się jąkają, dysleksja występuje u nich czterokrotnie rzadziej niż u chłopców. Wysoki poziom zdolności językowych wiązany jest z wpływem estrogenów (kobiecych hormonów płciowych) w okresie prenatalnym, ale nie tylko. Przeprowadzono badania, z których wynika, że umiejętności te są wyższe u kobiet w połowie cyklu miesięcznego – gdzie poziom estrogenu jest najwyższy. 
2. U mężczyzn na przeciętnie wyższym poziomie jest orientacja przestrzenna, czyli odnajdowanie się w przestrzeni, czytanie map, odnajdywanie drogi w labiryntach. Mężczyźni często radzą sobie również lepiej z przedmiotami wymagającymi obliczeń. Wysoki poziom tych zdolności wiązany jest z wpływem testosteronu (męskiego hormonu płciowych) w okresie prenatalnym.
3. Badania wykazują, że kobiety częściej wykazują się myśleniem sieciowym – tzw intuicją, czyli skłonnością do przyjmowania szerokiego, osadzonego w kontekście, holistycznego i długofalowego punktu widzenia, podczas gdy mężczyźni częściej wykazują się myśleniem etapowym – koncentrują się na celu, odrzucają zbędne informacje. Przyczyn upatruje się w naszej ewolucji i rolach przyjętych w prehistorycznych czasach. Myślenie etapowe było bardziej przydatne podczas polowań i walk – ważna tu była wąska koncentracja na celu i skupienie. Przy wielości zadań, które były powierzone kobietom, sprawdzało się bardziej myślenie w szerszym kontekście.
4. Z badań wynika, że kobiety posiadają wyższe umiejętności w zakresie motoryki małej (manipulacja drobnymi przedmiotami) – co znów połączono z wpływem estrogenu. Mężczyźni natomiast wykazują wyższe zdolności w zakresie motoryki dużej – wiążącej się z szybkością i siłą – bieganie, skakanie, miotanie przedmiotami. Testosteron wpływa na łatwiejsze budowanie tkanki mięśniowej.
5. Istnieją badania, z których wynika, że kobiety, dzięki wysokim poziomom estrogenu i  oksytocyny mają większą od mężczyzn skłonność do zachowań prospołecznych, oraz do łatwiej rozwijającej się inteligencji emocjonalnej, testosteron u mężczyzn powoduje zaś większą skłonność do agresji i zachowań ryzykownych.

UWAGA: Wszystkie powyższe różnice wskazują przeciętne różnice między płciami. Oznacza to, że wiele kobiet charakteryzuje się lepszą orientacją w przestrzeni niż wielu mężczyzn oraz wielu mężczyzn wykazuje większą tendencję do myślenia sieciowego niż wiele kobiet. Badania wskazują, że różnice te są bardziej znaczące pomiędzy płciami, niż wewnątrz płci. Czyli, że przeciętny mężczyzna, będzie biegał szybciej, niż przeciętna kobieta.

Co wynika dla nas z powyższych różnic?

Możliwe, że kobiety będą szukały częściej intymności w rozmowie, mężczyźni w spędzanym wspólnie czasie. Możliwe, że kobiety będą widziały więcej kontekstu problemu, który mężczyzna będzie chciał jak najszybciej rozwiązać. Mówimy tu tylko o różnicach wrodzonych. Nasza kultura polaryzuje te cechy. Nauczyciele w szkole częściej oczekują, że ich najbardziej uzdolnionymi matematycznie uczniami będą chłopcy, a w nauce języka będą górować dziewczynki. Istnieją cechy kulturowo kobiece i męskie. Od kobiet oczekuje się delikatności, opiekuńczości i wrażliwości, od mężczyzn natomiast siły, stabilności emocjonalnej, zdecydowania. Chęć podporządkowania się cechom przypisywanym do naszej płci jest zazwyczaj bardzo silna. Może być  to jednak bardzo krzywdzące dla naszej psychiki. 

Większość ludzi potrzebuje w życiu czułości i miłości, boi się odrzucenia, pragnie przynależeć, miewa gorsze dni i odczuwa cały wachlarz emocji. Potrzeby te mogą być jednak odmawiane mężczyznom. Większość ludzi ma też potrzebę rozwoju, osiągnięć, wyznaczania swoich granic – takich potrzeb społeczeństwo często odmawia kobietom, jako że kulturowo przypięte do nich cechy powinny skupiać się  na innych. 

Przez traktowanie tych stereotypowych różnic pomiędzy płciami zbyt poważnie, możemy nieświadomie krzywdzić się nawzajem w związku i nie dawać sobie tego czego naprawdę potrzebujemy. Niezależnie od Waszej płci, jesteście dwoma osobami w związku, które mogą mieć (i zapewniam Was, że mają!) zarówno te „męskie” jak i „żeńskie” potrzeby. Dlatego tak ważne jest, żebyście ze sobą o tym rozmawiali, sprawdzali ze sobą nawzajem, czego potrzebujecie i nie zakładali, cech lub potrzeb Waszego partnera na podstawie płci. Ludzie są różni, a odkrywanie się nawzajem jest tak ekscytujące!

A jeżeli nie wiecie, jak zacząć, zaplanujcie randkę z Akcją Deszyfracją! 😊 Dzięki tej grze sprawdzicie jakie szanse i zagrożenia wynikają z Waszych indywidualnych preferencji psychologicznych. A wszystko podczas wciągającej i zabawnej gry!

Źródło:

H. Fisher „Anatomia Miłości. Nowe Spojrzenie”, 2017, Dom wydawniczy Rebis